Kuala Lumpur / Batu Caves / Port Dickson

Op zoek gegaan naar een restaurantje. Uiteindelijk zijn we terecht gekomen bij Berjaya Roasters. Alles wat we daar bestelden en wat op de kaart stond hadden ze niet in verband met ramadan.

25-10-2005

Om 08.00 uur ging de wekker voor het ontbijt. Omdat ik dacht dat Maleisie 7 uur tijdsverschil had was het dus eigenlijk nog maar 07.00 uur! Lekker vroeg dus! We waren nog heel erg moe.. Na het ontbijt zijn we met de metro naar de Twin Towers gegaan. Indrukwekkende gebouwen, veel banken en een heel groot warenhuis. Na daar wat rondgesjokt te hebben hadden we het wel gezien. Na veel zoeken en lopen hebben we uitendelijk het Tourist Information Office gevonden en na wat informatie van de medewerker en het internet hadden we besloten om de volgende dag naar de Batu Caves te gaan en daarna naar Port Dickson (kust plaats). Toen we terug naar de metro wilden vroegen we waar het station Putra was. We werden alle kanten opgestuurd en na goed op de kaart te kijken bleken alle stations dus Putra te heten. Putra is de naam van de metromaatschappij. Ondertussen hadden we al zoveel gelopen dat we al twee stations dichterbij China Town waren. Na te hebben gedoucht en een tukkie te hebben gedaan hebben we wat gegeten naast ons hotel. We hadden daar een set meal genomen, dit waren vier kleine schaaltjes op een dienblad met: kippensoep, witte rijst, beef en tofu. Jeroen heeft een poging gedaan om me met stokjes te leren eten, maar helaas... Bij het afrekenen kwamen we erachter dat de twee biertjes die we hadden gedronken twee keer zo duur waren dan het eten (eten 10 RM en bier 20 RM). We hadden ondertussen al aardig ontdekt dat Kuala Lumpur een hele vieze, chaotische stad is. Ze hebben de bus, de trein en drie verschillende soorten metro's, heel veel brommers en rammelbakken afgewisseld met dure Amerikaanse bakken! Met voetgangers wordt nauwelijks rekening gehouden. China Town is voornamelijk een hele vieze, drukke wijk waar iedere avond stalletjes neergezet worden waar ze verschillende gerichten verkopen of schoenen, tassen, horloges, dvd's en zonnebrillen, met weinig variatie tussen de stalletjes. Ze hebben allemaal hetzelfde

26-10-2005

Om 09.00 uur opgestaan om te ontbijten. Het ontbijt is trouwens erg goed. Na het ontbijt de spullen opgeruimd, uitgecheckt en op zoek naar de bus die ons naar Batu Caves kon brengen. Als we dachten dat het verkeer een chaos is, de busstations zijn nog erger! Het is niet duidelijk waar je op de bus moet wachten want er zijn verschillende busmaatschappijen en die hebben allemaal hun eigen haltes. Echter aan de bushalte was niet te zien van welke maatschappij deze is. Uiteindelijk toch de goede rammelkast gevonden en na +/- 45 minuten zijn we aangekomen. Bij de ticketcounter werden we geholpen door een heel leuk Indiaas vrouwtje die ons wist te vertellen: "that we looked more European than Dutch". We kregen een apparaatje die ons in het Engels uitleg gaf over deze hindoetempel en toen begonnen we aan de klim van 272 treden! Een hele klim dus belangrijk dat je genoeg energie hebt, eerst dus maar een koekje eten. SLECHT PLAN!! Het barste daar van kleine, brutale aapjes die meteen op ons af kwamen rennen. Eentje hing zelfs aan Jeroens arm. Wel heel erg gelachen. n de grotten waren allemaal beelden te zien van allemaal goden en Lords. De grot zelf vonden wij mooier dan alle beeldjes en verhalen bij elkaar. Bij beeld drie waren we de draad van het verhaal van al die goden al kwijt. Nadat we weer met de bus terug waren gekomen gingen we nog een winkeltje in omdat Marjolein nog graag een chineze jurk wilde kopen voor kerst. Ze mocht de jurken passen en begon met maatje S. Deze was way to small! Chinezen hebben toch een iets ander figuur dan Marjolein...
We besloten om even iets te eten bij een Chinees tentje. We waren namelijk erg benieuwd wat vegetarian pork was. Jeroen ging het proeven en vond het best lekker (mijns inziens gewoon vlees). Ook hadden we ook een soort gekruide aardappels en cantoneze noodles. Poging 2 om Marjolein met stokjes te laten eten is ook mislukt.
Na het eten hebben we de spullen uit het hotel opgehaald en zijn we richting de bus naar Port Dickson vertrokken. De bus kwam vrij snel, maar bleef nog 20 minuten staan totdat de bus vol zat. Het was een enorme oude rammelbus, maar wel met cruise control (er lag een baksteen naast het gaspendaal). Tijdens de busreis heeft het bijna continu heel hard geregend. Tijd voor een tukkie dus.

Om 19.30 uur zijn we aangekomen in Port Dickson. Daar aangekomen kwam er meteen een taxi chauffeur naar ons toe. Voor 15 RM wilde hij ons wel naar een goed hotel aan het strand brengen. Vrij snel tijdens de rit vroeg hij of hij ons een vraag mocht stellen. Hij wilde namelijk weten of het waar was dat je in Nederland strand had waar je naakt kon zwemmen. Hij was zeer verbaasd dat dit echt waar bleek te zijn. Bij een hotel aangekomen mochten we eerst binnen even naar de kamer kijken. De taxi chauffeur deed het woord. Het was een heel ranzig kamerjte met een douche boven het toilet. De buurt was ook erg donker en afgelegen, maar wel dicht bij het strand. We zeiden dat we toch wel iets meer luxe wilden. Hij bracht ons naar een ander hotel, dit hotel was iets duurder, maar verder prima. Na gedoucht te hebben wilden we wat gaan eten in het restaurantje van het hotel. De jongen die ons kwam helpen begreep niet veel van het Engels dat wij spraken en weer hadden ze niet wat wij bestelden... Uitendelijk een dun belegd broodje tonijn met dik gebakken aardappel parten. Na een strandwandelingetje te hebben gemaakt (stand ligt aan de andere kant van de weg) zijn we naar bed gegaan. De volgende morgen kwamen wij erachter dat de wekken nog een uur te vroeg stond, dus bleven we nog even liggen en.... ja natuurlijk we hadden ons verslapen en het ontbijt gemist. Bij een miniwinkeltje langs de weg ontbijt gekocht en op naar het strand. We kwamen er al snel achter dat het helemaal uitgestorven was, niemand te bekennen. Geen enkele toerist, het hele strand voor ons alleen. Het water was warm en we hebben even lekker uitgerust. Waarschijnlijk hebben we maar twee uuurtjes op het strand gelegen, maar omdat we heel eventjes hebben liggen pitten zijn we allebei flink verbrand.

We gingen langs het strand wandelen om de boel te gaan verkennen. Behalve een paar hotels langs het strand was er helemaal niets, geen winkeltjes, geen strandtentjes, geen mensen. Het enkele restaurantje dat we tegenkwamen was gesloten. Een enorm hotel bleek een spookhotel. Langs de weg werden we opgepikt door een taxi die ons voor 2 RM naar het centrum bracht (op de heenweg hadden we 15 RM betaald. Daar hadden we wat kleine winkeltjes bekeken, maar verder was er helemaal niets. We moesten nog wat dollars wisselen, maar zouden eerst even wat gaan eten. Na het eten bleken alle banken gesloten te zijn. Oeps en nu? We moesten namelijk nog een taxi terug naar het hotel, want lopen was te ver. Een vrouwtje van een fruitstalletje bood aan dat we bij haar dollars konden wisselen. Na veel gereken besloten we dat maar te doen. De koers lag immers nog beter dan op het vliegveld. Maar aangezien de mevrouw zo blij was met de wissel denken we dat we op het vliegveld al een hele slechte koers hebben betaald. Ondertussen is het donker geworden en wandelden we over het parkeerplaats van het centrum wat vol stond met kleine marktkraampjes waar de Maleisiers allemaal verschillende hapjes verkopen. Iedereen probeert die twee stomme toeristen te lokken die hun ogen uitkeken naar de vreemde gerechten en drankjes. We namen de taxi naar een ander parkeerplaats vlak bij ons hotel om daar iets te gaan eten. Het wer Nasi Goreng Ampung. Dat is nasi met kleine gedroogde visjes en erg pittig, wel lekker! Marjolein moest eerst even wennen aan de gedroogde visjes maar was na een paar happen ook om. We liepen nog even langs het internet cafe, maar ook deze was gesloten...

Aangezien er verder niets in de buurt te doen is en het vooral uitgestorven is (geen een andere toerist gezien) hebben we besloten de volgende dag op internet te gaan kijken wat onze volgende bestemming wordt.
Nog even met het thuisfront gebeld (marjolein) en ook hiermee zijn we afgezet...

To be continued...