Port Dickson / Kuala Selangor /Jakarta / Bogor

Sorry voor alle emailtjes die jullie gekregen hebben. Maar ik denk dat er een knopje was blijven hangen.

Iedereen bedankt voor jullie leuke reacties!! We hebben foto's geplaatst. Ook bij de oudere berichten.

28-10-2005

Vandaag uitgecheckt om daarna te gaan internetten in het internet cafe. Aangekomen bij het internet cafe kwamen we erachter dat het pas een uur later openging. Daar stonden we dan in de regen... Op internet de website bijgewerkt en opgezocht wat onze volgende bestemming zou worden: Kuala Selangor. Bekend om zijn vuurvliegjes. Het enige nadeel was, om daar te komen moesten we vanuit Port Dickson eerst weer terug naar Kuala Lumpur. Na het eea op de site te hebben uitgezocht zijn we naar het pleintje voor het internet cafe gegaan en hebben daar bij één van de stalletjes een pita broodje kebab (heel anders dan in Nederland) gegeten (gewoon van straat en niet ziek geworden!)Echt heerlijk! Dit was het lekkerste tot nu toe en dan ook nog van straat!. Snel nog even terug naar het hotel om de tassen te halen en toen langs de weg staan wachten tot we opgepikt werden door een taxi. De taxi kwam al snel en voor 2 RM bracht hij ons naar de goede bus die meteen vertrok zodra wij binnen stapten, wat een timing! Na circa 3 uur waren we in Kuala Lumpur / China Town aangekomen. We gingen weer naar het zelfde hotel als de eerste keer in Kuala Lumpur.

29-10-2005

We zijn eerst geld gaan wisselen en toen op zoek naar de bus die ons naar Kuala Selangor kon brengen. DRAMA!! We zijn +/- 50 minuten bezig geweest om het goede busstation te vinden (en dan met bepakking op onze rug). Verschillende mensen stuurden ons verschillende kanten op tot we de bus zagen waar heel groot Selangor op stond. Yes! Snel ernaartoe gerend en ingestapt. Nog even bij de buschauffeur gecheckt of hij naar Kuala Selangor ging en hij zei yes, yes. Na een paar meter bleek het toch niet de goede bus te zijn en moesten we er weer uit. Selangor bleek de busmaatschappij te zijn. Uiteindelijk gelukkig toch nog de goede bus gevonden. De rit kostte 11 RM, waarvan 1 voor de kaartjesautomaat en 10 in de zak van de chauffeur terecht kwam. We waren niet eens genaaid, want de terugweg kostten het hetzelfde, maar ging alles in de automaat. Na dik 3 uur kwamen we aan in Kuala Selangor. De weg ernaartoe was schitterend. Heel veel palmoliebomen, wat jungle en grappige hutjes langs de weg, ook nog een enorm groot kerkhof met kleine tempeltjes als graven. Heel anders dan bij ons, maar erg mooi. Vanaf het busstation een taxi genomen naar Palma Inn hotel. Dit was een soort park met allemaal kleine chalets, een zwembad en tennisbaan. Erg leuk. Terwijl wij in de hete middag verkoeling zochten in het zwembad omdat de muggen dood van het dak vielen, gingen ereen paar Chinezen tennissen. Helemaal gek! Om 20.00 uur zouden wij de fireflies excursie gaan doen, maar daar voor moest er eerst nog gegeten worden. Om 19.00 uur zaten wij in het restaurant wat helemaal propvol zat met moslims. Het was 19.00 uur dus ze mochten weer bunkeren. Wij bestelden boneless chicken breast van de kaart en na ongeveer 30 minuten kregen wij chicken wings (met botten!!). Toen wij dit aan de ober duidelijk probeerden te maken lachten deze alleen maar en zei yes, yes. Ze zeggen allemaal yes, of ze je nu begrijpen of niet. Een positieve gedachte, maar je hebt er geen moer aan. Om 20.00 uur werden we met een busje naar het fireflies parc gebracht, waar we in een bootje werden gezet met nog wat andere mensen. Het was helemaal donker en aan weerszijde van de rivier was jungle met een soort kerstversiering in de bomen. Allemaal hele felle kleine lichtjes wat dus vuurvliegjes waren. Na een te kort tochtje gingen we alweer de kant op. Het is echt heel erg mooi om te zien, maar jammer dat er zo een lopende band werk van is gemaakt. Toen wij uitstapten stond de volgende groep alweer klaar. Terug bij het hotel wilden we even internetten om de site bij te werken. Er stond 1 pc in de lobby waarvan het internet het niet meer deed.. Wat niet zo vreemd was omdat alle draadjes aan elkaar zaten geplakt met plakband. We hadden inmiddels besloten om te proberen de volgende dag naar Indonesie te vliegen. Jeroen had nog even met een collega gebeld om het ticket te laten omzetten naar de 30e. De vlucht zou om 15.30 uur gaan, dus we moesten de wekker op tijd zetten ivm openbaar vervoer naar KLIA (Kuala Lumpur International airport).

30-10-2005

om 09.00 uur zaten we aan het ontbijt. We werden bediend door Natasha, de man/vrouw (???) die jeroen wel heeeeeel erg leuk vond... We hebben tijdens het ontbijt wel een beetje vertraging opgelopen omdat er Silverleaf Monkeys bij het zwembad waren. Dit moesten we natuurlijk op de foto zetten. Om 10.00 uur werden we door iemand van het hotel naar het busstation teruggebracht. Ook deze stond klaar voor vertrek. In de bus stonden alle ramen open dus het leek af entoe een soort parachute sprong voor je gezicht. Het was weer een oude gammele bus met veel te kleine bankjes. Het was een wonder dat hij nog reed. Bij iedere stop kwamen er mensen bij. Zelfs toen wij dachten dat er niemand meer bij kon, bleven er mensen instappen. Echt niet te geloven hoeveel mensen er in zo'n bak kunnen! In Kuala Lumpur zat het verkeer muurvast. We deden een half uur over 100 meter. We waren pas om 14.00 uur op het treinstation vanwaar wij per trein weer verder moesten naar het vliegveld.14.30 uur kwamen wij aan op het vliegveld terwijl wij daar al om 13.30 uur hadden moeten zijn! Dus naast de onzekerheid of wij mee konden vliegen (ivm vliegen op standby basis) waren we ook nog eens bang dat we te laat zouden komen en daardoor niet mee konden. Aangezien we nog in ons korte broek liepen moesten wij ons in de trein nog omkleden. Je had die moslim mannen moeten zien, alleen maar gewend aan vrouwen ingepakt in lange gewaden en hoofddoekjes. Daar stond ik dan in mijn string! Het was inmiddels 15.00 uur en het fenomeen IPB vliegen kenden zij niet erg. De baliemedewerkster gaf aan dat ze dit al heel lang niet meer deden. Op een gegeven moment zij een meneer van de ticketbalie dat we mochten inchecken, en wat denk je: BUSINESS CLASS!!!! We waren de allerlaatste die instapten (we zaten boven in een boeing 747). We zaten eerst niet naast elkaar, maar omdat er 6 passagiers wel hadden ingecheckt maar niet kwamen opdagen konden we lekker naast elkaar zitten. Echt superluxe! Ik hoorde de stewardess bij binnenkomst al zeggen: " zal ik de champagne alvast halen?" Echt gaaf en zoveel ruimte! Zelfs Jeroen kon met zijn been gestrekt de stoel voor hem met geen mogelijkheid raken. Een eigen tv en stoelen die je in iedere positie kon zetten. We kregen te horen dat er geen eten voor ons zou zijn aangezien we IPB vlogen. De stewardess wist ons echter te melden dat omdat het ramadan is, een heleboel mensen het diner oversloegen en er dus ook genoeg voor ons was. Lang leven de ramadan! (kip met pesto vooraf, kip massala of lam en salade en een sachertorte toe, keuze uit 6 verschillende wijnen en geserveerd op echt servies) Na 1,5 uur kwamen wij aan op Jakarta. het is hier een uur vroeger dan in Maleisie. Na bijna weer opgevreten te zijn door taxichauffeurs ging Jeroen bellen met de familie van Santi. Santi is een vriendin van ons. Haar familie woont nog in Indonesie. Zij had ons hun telefoonnummer gegeven zodat we bij hun de nacht konden doorbrengen. Via zus Yola naar tante Suze en oom nicky te zijn verwezen, kregen we te horen dat ze zelf op vakantie gingen " en de bediende was er ook niet" ... Heel erg jammer. Afgesproken om indien we nog tijd hebben op de terugweg langs te gaan.

Marjolein heeft nu 12 pagina's geschreven en haar hand islam.(grapje tussendoor haha)

Uitenidelijk een taxi gezocht die ons naar Jalan Jaksa bracht. Hotel Kayra Bahana (tip van Eric). Dit is het backpackers area vn Jakarta. Prima kamer maar erg kitsch. Het leek ooit een chique hotel geweest te zijn, waar nooit meer iets aan is gedaan en dus nu een budget hotel was. Om 03.00 uur snachts werden we geconfronteerd met de islam. Vanwege die idioten die midden in de nacht een soort arabische karaoke gaan lopen zingen (microfoon te dichtbij en het volume veel te hard). Helaas hielden ze het niet bij één nummertje en waren ze dik anderhalf uur aan het kermen door de microfoon. nog snel een paar uurtjes geslapen om daarna weer op te kunnen staan.

31-10-2005

Opgestaan en ontbeten om vervolgens met de tuk tuk naar het station te worden gebracht. Uitgerekend op de dag dat wij naar Bogor wilden stopten de trein niet op dit station, maar op een ander station. Dus weer de tuk tuk in naar het andere station. Daar ongeveer anderhalf uur zitten wachten. In die tijd hebben we onze ogen uitgekeken. De economy class trein had niet alleen mensen in de trein zitten, maar ook er bovenop! Verschillende gesprekjes met indos later kwam de Pakuan Expres. We zaten business klas. Toch wel iets anders dan de business class die wij bij KLM hebben ervaren. Wel airco, maar hutjemutje naast elkaar. Heel veel mooie natuur onderweg gezien totdat wij na een uur aangkwamen in het natte Bogor. Op naar hotel efita . Het hotel zou vlakbij het station liggen, dus we besloten te lopen. Het leek of wij over een vuilnisbelt liepen. Overal stonden kraampjes bovenop rottend afval. Het stonk er gigantisch. Van alles te koop, zelfs koeiekoppen volledig in tact. Je kunt vast wel een voorstelling maken van hoe dit ruikt bij deze temperatuur. Uiteindelijk bleek dit toch nog wel een behoorlijke tippel te zijn. Aangekomen in het hotel zijn we direct met schoenen en al onder de douche gestapt. Bah wat vies! Een keurig hotel. Iets wat je niet verwacht in zo een smerige straat. Voor het eten nog een wandeling gemaakt met onze bergschoenen aan. Iedereen wilden op de foto en begon een praatje: " hello mister" , hello miss", how are you? en verder kwamen de meesten niet. Alles is hier spotgoedkoop. Je moet niet naar de kwaliteit kijken, maar het is wel leuk. (bijvoorbeeld leren slippertjes die ik heb gekocht voor omgerekend 2 dollar!) Savonds in het hotel gegeten, voor jeroen een indonesische sateh en fried rice en voor Marjolein Nasi Goreng speciaal. Toen Marjolein even niet oplette had zij een groene peper in haar mond. AUW!! Dat heeft ze geweten. De tranen stonden in haar ogen.

01-11-2005

Om 07.00 uur ging de wekker. Een simpel ontbijtje gegeten en vervolgens met de becak (fietskarretje) richting Istana Bogor (Botanische tuinen). We pasten maar net met zijn tweeen in de becak. De arme man fietste de benen uit zijn lijf! Levensgevaarlijk op zo'n drukke weg in een bakkie. Dik twee uur door die prachtige tuin gewandeled. allerlei bomen vanuit de hele wereld groeien hier. Van hele dunnen palmpjes tot metersdikke reuzebomen! Vervolgens bij de Kentucky Fried Chicken een lekker vette hap gehaald (moet ook af en toe kunnen, toch??) Vervolgens naar het internet cafe vanwaar wij dit typen.

To be continued....