Bromo / Bali - Lovina Beach

07-11-2005

Vanmorgen ging om 04.00 uur de wekker. We gaan vandaag naar de Borobudur en de Prambanan. Het minibusje kwam om precies 05.00 uur. Er zaten nog vier nederlanders in. Twee meiden, waarvan er eentje in Indonesie werkt in het ziekenhuis als dietiste. De andere was bij haar op visite. Ook nog een ouder echtpaar. Zij waren op weg naar nieuw zeeland, want daar woont de zus van die vrouw. Zij deden een weekje indonesie tussendoor omdat zij de Borobudur graag wilden zien.
Om 06.00 uur waren we bij de Borobudur. We hadden tot 08.00 uur de tijd om rond te kijken. Daarna konden we in het restaurantje ontbijten. De Borobudur is heel indrukwekkend. Zo groot! Je vraagt je inderdaad af hoe de mensen die vroeger hebben neergezet. Er schijnen vijf generaties hiermee bezig te zijn geweest voordat het bouwwerk was voltooid. Je kunt er niet in, je kan er alleen via trappen op verschillende hoogten omheen lopen. Als je van onder tot boven de reliefen leest vormt dit een verhaal. Wij konden deze alleen niet volgen. Volgens Jeroen ging het over Jerommeke en de zeven dwergen. Wat het aller aller vreemdst was aan het bezoek aan de Borobudur is dat alle indo's met ONS op de foto wilden. Ze stonden gewoon in de rij om met de Belando's (hollanders) op de foto te mogen.
De twee hollanders met wie wij de jungle tour in Pangandaran hadden gedaan zijn we gister hier in Yogya tegengekomen. zij waren al naar de Borobudur geweest en zij hadden ons al verteld dat de indo's allemaal met hun op de foto wilden. Zij hadden voor de grap een briefje gemaakt met: photo, 1000 RM. De mensen gooiden gewoon het geld voor hun neer!
Op de vraag waarom zij nou met ons op de foto wilden konden ze niet echt antwoorden.
We gingen verder met de bus. Deze stopten al snel bij de Mandi tempel. Een heel klein, niet zo interessante tempel met een heleboel irritante verkopers eromheen. De chauffeur bracht ons verder naar een zilver fabriekje. Hier konden we zien hoe o.a. zilveren sieraden werden gemaakt. Naast de fabriek was een hele grote showroom waar je natuurlijk vanalles kon kopen. We reden weer verder. Eerst moesten we het ouder echtpaar weer bij hun hotel afzetten, want ze hadden het tweede deel van de tour (prambanan) niet geboekt. Dus weer die ontzettende drukte van de stad door. Heen en terug! Bij de Prambanan aangekomen was het inmiddels snikheet geworden. De prambanan bestaat uit een aantal kleine tempels. Mooi, maar minder indrukwekkend dan de Borobudur. En weer wilden iedereen met ons op de foto. Na een aantal foto's waren we het zat en vertelden dat we er klaar mee waren. Oh mister, please? De Indonesische meisjes vonden Jeroen helemaal geweldig en stonden openlijk met hem te flirten. Als hij nu maar niet naast zijn schoenen gaat lopen... We moesten om 13.15 weer bij de bus zijn, maar omdat een ontzettend stinkende medereiziger WEER te laat was, stonden we nog 30 minuten in de hitte te wachten. Bij terugkomst in Yogya na eerst een korte siesta gehouden te hebben en geld gewisseld te hebben hebben we snel een late lunch genomen bij Kentucky Fried Chicken, want we hadden alleen om 08.00 uur ontbeten en tussendoor wat koekjes gegeten. Tevens deed de airco ons erg goed. We zijn een supermarkt in gegaan om wat water en brood te kopen voor de lange rit van de volgende dag, maar in plaats van water en brood zijn we met drie volle zakken naar buiten gekomen. Ondertussen waren we de Groningse Amsterdammer alweer een paar keer tegengekomen en besloten we een biertje met hem te gaan drinken. We kregen echt een mega fles BinTang (0,75 L). BinTang schijnt door Heineken gemaakt te worden. Dat zie je ook aan het etiket. Bijna hetzelfde alleen groen is rood en heineken is bintang. We hebben ook weer genoten van de verhalen van onze Groningse Amsterdammer. Hij had die avond een afspraak met een dame. Wij dachten allebei gelijk dat hij vreemd ging, maar het bleek dat hij haar voor een vriend van hem wilden charteren "ja, want hij is het soort dat je even een duwtje moet geven en het is wel een leuk vrouwtje voor hem". Na het biertje zijn we met z'n tweeen gaan eten. We wilden op straat gaan eten omdat we dat nog niet echt gedaan hadden. Het was jammergenoeg niet zo een succes. Bij het hotel hadden we nog even geregeld dat we de volgende dag met de minibus naar Bromo konden.

08-11-2005

Om 08.00 uur zijn we gaan ontbijten bij een restaurantje vlakbij ons hotel. Een pineapple pancake. Het busje zou ons om 09.00 uur op komen halen, maar deze kwam al om 08.45 uur. Gewoon te vroeg! En dat voor Indonesiers. Er kwamen nog twee Nederlanders bij. Een wat ouder stel die met vrienden naar Yogya zijn gegaan. Het stel is ook onderweg naar Bali om daar een locale bruiloft in Ubud mee te maken. Verder zat er ook nog een Duiter met zijn Indo vriendje in de bus. We zouden om 17.00 uur bij Bromo zijn, maar dit waren weer Indonesische tijden. we kwamen daar aan om 20.00 uur. Over deze dag valt verder weinig te vertellen. We hebben alleen maar gezeten en slapende billen gehad. Daar aangekomen merkten we meteen dat het daar een stuk kouder was.

09-11-2005

De wekker ging om 03.30 uur. Een zeer korte nacht dus. We hadden een jeep geregeld en gingen samen met het ouder Nederlands stel naar een speciaal uitkijkpunt waar we de zonsopgang konden bekijken. Dit was om 05.00-05.15 uur. Het was echt koud! De bromo is een 2392 meter hoge actieve vulkaan. Het is er zo'n 5 graden. Als je de Indonesiers zag lopen zou je denken dat we in Siberie waren. Mutsen, handschoene, grote doeken en shawls. Ook werder er mutsen verkocht. Voordat je bij het uitkijkpunt kwam moest je nog een stuk omhoog lopen. Ik had het heel benauwd en was een beetje duizelig. De zonsopgang was best aardig, maar niet spectaculair. Daar vandaan werden we vlak bij de bromo afgezet. Het was inmiddels licht en dus zagen we het landschap goed. In plaats van Indonesie leek het meer op Amerika. Een soort woestijnachtige vlakte met bergen en vulkanen. Overal stonden mannen met paarden die je tegen betaling naar boven brachten. Het was eerst een stijle klim door het zand en toen nog een stijle trap omhoog. Eenmaal boven stond je aan de rand van de vulkaan. Af en toe kwam er een zwavelwolk waardoor je bijna niet meer durfde te ademen. Het stonk vreselijk en brandde in je neus. Sommige mensen stonden over te geven. Het is heel bijzonder om zo'n krater van dichtbij te zien. De laatste uitbarsting was afgelopen juni. Je krijgt er ook een beetje hoogtevrees van, ookal heb je dat nooit eerder gehad. Er liepen ook allemaal mannetjes droog boeketjes te verkopen. Die kun je dan als een soort offer de vulkaan ingooien. Om 07.00 uur waren we weer terug bij ons hotel. Even gedoucht, gerelaxed en toen ontbeten. Na het ontbijt hebben we lekker in het zonnetje gezeten. Er waren twee kleine indonesische meisjes die ons wel erg interessant vonden. Eerst wel een beetje eng, maar al gauw zaten ze helemaal tegen me aan. Met behulp van ons Wat & Hoe in Indonesisch hebben we ze wat vragen gesteld en koekjes gegeven. De stukjes film en foto's die Jeroen van ze had gemaakt vonden ze helemaal top. Om 15.30 uur zouden we opgehaald worden door het minibusje. Het bleek echter de public bus te worden. Ze hadden duidelijk geen zin om ons op te halen. Het busje moest nog een paar andere toeristen opgehaald worden en werd verder tot de nok gevuld met lokalen. Bagage moest op het dak en de bijrijder hing aan de buitenkant van het busje. There is always room for one more in Indonesia!! We werden bij een busstation gedropt waar we twee uur moesten wachten op onze luxe VIP bus die ons naar bali zou brengen. Twee uur werd drie uur en onze luxe VIP bus werd een lijnbus. Van de luxe bus was de airco stuk zeiden ze, dus moesten we mee met de bus die naar denpasar ging in plaats van Lovina en moestend dan naar de ferry uitstappen en zelf transport regelen naar Lovina. We kregen een klein deel van het geld terug voor het vervoer aldaar. En dit was dus een package tour die we in Yogya geboekt hadden en een hoop geld voor hadden betaald! De bus was weer overvol en was alles behalve luxe. We zaten samen met een dominicaanse jongen die we eerder bij Bromo hadden ontmoet. Hij is al anderhalf jaar aan het reizen. Twaalf uur in plaats van zeven uur later kwamen we aan in Lovina. Wat een reis! Op zoek gegaan naar het hotel die we als tip hadden gekregen van de Duitser en snel gedoucht omdat we inmiddels grijs zagen van het vuil en toen lekker naar bed! Inmiddels laat ontbeten en een wandelingetje gemaakt.

To be continued...